Lieve San,
De dag dat Melvin letterlijk met de deur in huis viel met zijn kleine beentjes en naar jou toe rende en op schoot sprong en de blik in je ogen die ‘HELP, een kind op schoot!’ zeiden, was aandoenlijk om te zien
En was het niet diezelfde dag dat Melvin jouw knuffel , een ijsbeer , kreeg. 1 van zijn favorieten,
Mooi om te zien hoe je met hem omging, altijd wat opzocht om Melvin ook maar te vermaken als we even langskwamen, over het algemeen was het papier en potloden en kleuren. En balletjes gooien met Gino, en Gino die er klaar mee was maar Melvin niet.
Jij die ‘niets had met kinderen’ kon goed samen met Melvin.
En dan zondag 26 mei, de dag dat Melvin 5 geworden is, stopt jou hart ermee en ben je niet meer onder ons.
Melvin vertellen dat jij er niet meer bent, was geen makkelijke opgave. Hij vroeg wanneer jullie nog langs kwamen voor zijn verjaardag en daar kwamen we op het punt dat we vertelden dat jou hart is gaan stoppen met kloppen. En dat je nu op reis bent gegaan, en dat we je niet meer gaan zien. En toen kwam dat lipje, hij was zo verdrietig….. We hebben hem verteld dat we met een heldere nacht een ster naar jou gaan vernoemen, en dat als hij die ster ziet dat hij weet dat jij het bent.
Ver van hier, voor ons niet tastbaar, waar ben je …….
We hopen dat je geniet van al het moois dat je daar nu ziet. En dat de wind je vleugels eeuwig dragen zal. Want we gunnen je jou geluk ondanks onze tranen van verdriet.
Bedankt voor je energie, je eerlijkheid, je openheid en het er zijn, voor wie dan ook….
San, we houden van je, nooit meer uit ons hart, nooit meer uit onze gedachten.
Meer
Toon minder