Oh lieve Wouter..
Nog steeds is het niet te bevatten. Onwerkelijk, oneerlijk.
We moesten ons jubileum nog vieren, elkaar na al die tijd weer eens zien.
Rust zacht lieverd! Ik denk aan je.
Veel sterkte voor alle nabestaanden.
Lieve wouter ik zal u erg faan missen ik wens collega's en familie
En de regieseur regisseuse heel veel sterkt in de ze moelijke tijd heel veel liefs en bedank voor alles ik ga u missen rustzacht lieven Wouter
Lieve Wouter
Een bericht in jouw condoleance register achterlaten heb ik voor me uit zitten schuiven de afgelopen dagen. Ik wil het niet. Ik wil dat we allemaal wakker worden en het -toch- een droom bleek te zijn. Maar dat gaat niet gebeuren.
Vrijdag namen we afscheid van je. Het was prachtig, liefdevol, ontroerend, verdrietig en troostend tegelijk. Wat ben ik blij dat ik jou heb mogen kennen. Zo'n zacht, lief, oprecht persoon, die zijn zeldzaam in deze wereld. De vele mensen wiens levens je hebt aangeraakt zullen zich dat altijd herinneren.
Lieve Wouter, je zit in mijn hartje. Al vanaf dat eerste jaar op de Filmacademie, vanaf die eerste keer dat we samen de les skipten om rose te gaan drinken. En dat hartje, daar ben je nooit meer uit gegaan. En daar zal je ook nooit meer uit gaan.
Ik wens alle betrokkenen heel veel sterkte, kracht en liefde toe.
Alle liefs
Anne
Lieve familie van Wouter,
de herdenking afgelopen vrijdag vond ik heel mooi en waardig. Fijn dat ik jullie na afloop nog even persoonlijk heb kunnen spreken. Ik wens jullie veel sterkte toe.
veel liefs,
Peter
ps. hieronder de tekst die ik voor Wouter heb voorgedragen.
--------------------------------------------------------------------------------------------
Wat kan er voor goeds uit Arcen komen
Arcen, een klein dorpje in het noorden van Limburg.
Arcen, het dorpje waar Wouter is opgegroeid.
Het dorpje waar ik ben opgegroeid.
Voor de meeste mensen hier was Wouter een man met lange, blonde en best wel sexy lokken. Ik ken hem vooral als klein jongetje met korte blonde haartjes en een typisch kuifje.
Wouter en ik verschillen 2,5 week van elkaar in leeftijd.
En daarom: klasgenootjes.
Al snel waren wij meer dan dat: we waren elkaars beste vriendje.
Vaak geldt voor vriendschap dat je bij de ander grote bewondering hebt voor een aantal zaken waar die zo goed in is.
Durf, moed.
Vlakbij zijn huis was een grasveld met een hele grote, hoge boom.
We beklommen deze om te kijken wie de hoogste tak kon bereiken.
We verstopten ons in de struiken om witte besjes te schieten op auto’s om als een bezetene weg te rennen wanneer er een was gestopt.
Creativiteit.
Wouter kon veel beter tekenen. Samen hebben wij een poster gemaakt tegen de oorlog.
Op deze tekening waren voornamelijk militairen te zien die elkaar zaten te beschieten. Gebouwen die in puin lagen. Eenmaal uitgedeeld op onze basisschool kwam de boodschap toch niet helemaal over denk ik.
Empathie
Zelf was ik altijd wat meer dramatisch. Op de basisschool vond ik Steffie leuk. Maar om dit gevoel met haar te delen vond ik maar moeilijk. Wouter voelde dit goed aan en heeft mij ertoe gezet Steffie te vragen of ze mijn vriendinnetje wilde zijn.
Wouter vond overigens Sally leuk.
Later wilde ik oorbellen en lang haar. Daar werd ik af en toe raar op aangekeken. Maar Wouter steunde mij hierin. Hij zag al vroeg de waarde van jezelf kunnen zijn.
Het komt de gelijkwaardigheid van vriendschap zeker goed ten goede, wanneer je zelf een paar eigenschappen hebt die boven die van je vriend uitstijgen.
Hoewel ik zelf ook licht driftig was als kind deed Wouter hier nog een klein schepje bovenop. De welbekende discussie of ik Wouter nu wel of niet geraakt had met mijn ninja schop of pistool schot mondde regelmatig uit op huilen en schreeuwen. Misschien dat we alle boosheid zo op jonge leeftijd al uit ons systeem hebben verwerkt. Later zijn we allebei bijzonder rustige jongens geworden.
Op de middelbare school zijn we samen op gitaar en zangles gegaan. En hoewel hij zeker niet compleet amuzikaal was, lag hier niet zijn talent. Dit zorgde er echter wel voor dat ik meer vertrouwen kreeg in mijn muzikale kwaliteiten. Later ben ik zelf muziekproductie en compositie gaan studeren. Bij Wouter zal dit ervoor gezorgd hebben dat hij in ieder geval niet hierop zijn focus heeft gelegd.
De balans in onze vriendschap heeft volgens mij goed uitgepakt. Anders hadden wij het niet zo plezierig met elkaar volgehouden.
Als kind was mijn tweede thuis bij Marlies, Gerard, Wouter en Marieke. Na school bellen met de vraag of ik mocht komen spelen. Komen logeren. Zwemmen in het blauwe opzetzwembad. Ik voelde liefde, geborgenheid en veiligheid. Ik voelde mij welkom. Aanbellen was niet nodig. Hier ben ik zeer dankbaar voor.
Samen met Wouter heb ik mijn eerste stappen in het leven gezet. Mijn eerste gedachtes gevormd over het leven. Het voelt alsof er een stuk geschiedenis van mijzelf weg is gevallen. De eerste, echte goede vriend die mij heeft gevormd tot wie ik ben. Hier ben ik hem bijzonder dankbaar voor.
Toch voel ik ook blijdschap en trots om te zien wat hij in zijn leven heeft bereikt. Naast zijn werk ook vooral om de mensen die hij om zich heen heeft verzamelt. Om te zien hoeveel liefde hij heeft gegeven en heeft gekregen.
Wouter, wat lijken onze jonge jaren opeens zo kort geleden...
En wat heb je daarna een talent ontwikkeld...
Wouter, rust zacht...
Ik wens familie en vrienden ontzettend veel sterkte toe!
Ik heb je leren kennen als gedreven stagiair en daarna ben je al snel uitgegroeid tot top-editor, maar bovenal een heel fijn mens, die hart en ziel in zijn projecten legde. Ik zal je missen gast, maar we zullen je nooit vergeten...
Lieve Wouter,
wat ben ik blij dat ik jou heb leren kennen. Vorig jaar nam je de montage van La Holandesa over met een vanzelfsprekendheid en liefde waarvan ik alleen maar had kunnen dromen. ‘Komt goed’, zei je, in ons eerste gesprek. En in jouw handen kreeg de film een ziel. En ondertussen praatten we, lachten we, zeurden we over onbenulligheden en deelden we onze verhalen. Je werd in korte tijd een goede vriend. Je vloog naar Toronto voor de wereldpremiere, en opnieuw was ik nerveus. ‘Komt goed’, zei je, en het kwam goed. Altijd als ik je zag, voelde ik me rustig worden. Kreeg ik meer vertrouwen. Drie weken geleden stond je nog te glimmen van trots toen we samen een Q&A deden voor de leden van de DAFF. Dat was een bijzondere avond. Mensen zeiden nog tegen je: wat is het leuk om naar je te luisteren, je bent zo open en oprecht. Je werd er verlegen van. Ik gaf je een dikke knuffel voor we vertrokken en bedankte je voor wat je voor de film hebt betekent. Maar als ik nog wat zou mogen zeggen, zou ik je willen bedanken voor wat je voor mij hebt betekent. Je hebt me geleerd te vertrouwen. En van het leven te genieten – want jij plukte iedere dag, ook als het even moeilijk was. Dankjewel lieve Wouter, dat ik op je weg ben gekomen.
Ik wens de familie en vrienden van Wouter heel veel sterkte. In gedachten ben ik bij jullie.
Marleen
Lieve Wouter,
We zaten samen op de filmacademie en vanaf het moment dat we erachter kwamen dat we beide uit Limburg kwamen, uit twee dorpjes met de Maas ertussen, ben jij altijd Limburgs tegen mij blijven praten. Ook na de academie als we elkaar weer ergens zagen. Ik zal onze sporadische vrolijke gesprekjes missen. Ik wens familie en vrienden veel sterkte met het verlies van hun lieve en talentvolle Wouter.
Marlou
Lieve Wout,
Altijd als we elkaar waar dan ook tegen kwamen was het feest! Lachen om het af en toe rare filmwereldje. Diepe gesprekken over het leven. We hadden een lijntje, een connectie wat best wel speciaal was en puur. Ik ga je oprechtheid missen en je lach en nog zoveel meer!
Je talent om verhalen te vertellen ongekend. Ik ga je missen ouwe!
Maak er een feest daar boven van, wil je Heel veel liefs! Melissa
Lieve Wouter,
De hemel is een bijzonder mens rijker.
Je was niet alleen enorm talentvol in je vak, maar bovenal een mooi en lief mens. Ik zal je missen in 'ons' buurtje.
Liefs Rosan
Lieve Wouter,
Zomaar uit het leven gerukt. Hoe kan dat nou
Jij lieve, gevoelige knapperd. Ik leerde je kennen toen je nog op de filmacademie zat.
Biertjes drinken, logeren, de filmwereld in.
Vorige week is iets onwerkelijks gebeurd. Iets wat jou nooit had mogen overkomen.
Hadden we je maar kunnen beschermen tegen deze gruwelijkheden.
Ik zal je nooit vergeten en ik zal je missen.
We maakten plannen. Even eten, even een biertje doen, hoe dan ook snel samen werken. Ik kom volgende week langs, ga anders nog even mee daar naar toe. Minder dan 24 uur later is je altijd open deur ineens dicht. Je rustige ogen voor altijd gesloten. Ik ga je mooie glimlach missen. x
Lieve familie en vrienden van Wouter,
Ik heb de eer gehad om een paar keer met Wouter te mogen monteren. Wat was dat een fijne samenwerking. Ik zal Wouter herinneren als een enorm lieve, gedreven en attente jongeman. Echt een enorm gemis. Ik kan me niet voorstellen hoe jullie je moeten voelen. Heel veel lieve knuffels en een warme groet,
Caroline Koning
Wouter, jij was het begin.
Op een van die vele feesten ter viering van de film stapte ik op je af met de vraag of je mijn afstudeerfilm wilde monteren. Jij kende mij niet, ik was destijds een stagiair bij LEV Pictures waar je veel voor werkte en ik kwam bovendien van een kunstacademie en niet de bekende filmacademie, toch twijfelde je geen seconde. Geen avontuur was te groot en zelfs voor de kleinste projecten had jij oog en oor. En zo begon het filmmaken en volgden er nog vele momenten onder het genot van glazen witte wijn.
Ik zal je missen.
Familie en vrienden van Wouter heel veel sterkte met dit veel te vroege en onbegrijpelijke verlies.